Nowa książka noblisty Jona Fossego w sprzedaży już od 10 czerwca

10 czerwca nakładem Wydawnictwa ADiT ukaże się antologia sztuk teatralnych zeszłorocznego noblisty – Jona Fossego. Publikacja ukaże się pod tytułem „Ktoś tu przyjdzie. Sztuki teatralne”.

Publikacja obejmie osiem sztuk pisanych w latach 1995-2000 przez norweskiego dramatopisarza. Książkę uzupełnia mowa noblowska wygłoszona przez Jona Fossego oraz wstęp autorstwa Moniki Grossman-Kliber, która obok Elżbiety Frątczak-Nowotny oraz Haliny Thylwe dokonała przekładu na język polski. W tomie zawarto następujące sztuki:

Imię (Namnet) 1995
Ktoś tu przyjdzie (Nokon kjem til å komme) 1996
Dziecko (Barnet) 1997
Matka i dziecko (Mor og barn) 1997
Syn (Sonen) 1997
Noc śpiewa piosenki (Natta syng sine songar) 1998
Letni dzień (Ein sommars dag) 1998
Odwiedziny (Besøk) 2000

Urodzony w 1959 roku Jon Fosse jest powszechnie uważany za jednego z najważniejszych pisarzy naszych czasów. Przez niemal czterdzieści lat tworzył powieści, sztuki teatralne, wiersze, opowiadania, eseje i książki dla dzieci. Jego twórczość, wielokrotnie nagradzana, została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków, a sztuki były wystawione na świecie ponad tysiąc razy.

Teatr jest w zasadzie wielkim aktem słuchania – reżyser musi, a w każdym razie powinien, wsłuchać się w tekst, podobnie aktorzy, którzy słuchają jeszcze siebie nawzajem i reżysera, a publiczność słucha całego przedstawienia.
(…)
Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem własny tekst na scenie, uderzyło mnie uczucie wprost przeciwne do samotności: poczucie wspólnoty, tworzenia sztuki poprzez dzielenie się nią – i to wywołało we mnie niewysłowioną radość i spokój.

Z mowy noblowskiej Jona Fossego

Jon Fosse należy do twórców niezwykle płodnych i wszechstronnych. Ma dziś na swoim koncie przeszło 70 utworów we wszystkich gatunkach literackich. Pisze powieści, opowiadania, wiersze, dramaty, libretta operowe oraz książki dla dzieci. (…) Pod względem tematyki dramaty Fossego płynnie wpisują się w tendencje XX-wieczne. Słowa klucze do jego twórczości to zwyczajność i samotność. Zwykli ludzie i ich proste historie oraz immanentne we współczesnym świecie poczucie wyobcowania i niezrozumienia – oto elementy, z których zbudowany jest świat sztuk Fossego. Jednak autor potrafi sprawić, że to, co pospolite, nabiera jednocześnie wyjątkowości. (…) Z pozoru nic nieznaczące zdarzenia stawiają nas przed wyborami, a więc mogą zmienić czyjeś życie. (…) Angielski tłumacz Fossego, Louis Muinzer, celnie uchwycił esencję tej skromnej, ale jakże niepowtarzalnej dramaturgii: (…) „Dałem się porwać językowi dialogu. Jest tak nieskomplikowany, a jednocześnie pełen niedomówień. Pcha akcję do przodu, wydobywając zarazem głębię znaczeń. To dzięki niemu uświadomiłem sobie, jak bardzo mam już dość wygładzonego i wyszukanego języka scenicznego”. (…) I chyba właśnie tę cechę twórczości Fossego najbardziej doceniła Akademia Szwedzka, przyznając mu nagrodę „za innowacyjne sztuki i prozę, które dają głos temu, co niewypowiedziane”.

Ze wstępu Moniki Grossman-Kliber